ZUBATÉ SLNKO
1. 7. 2024
Lúče zubatej hviezdy na ľadových kryhách gýčového lesku hojdajú sa. Pozlátené jablko letných včerajškov zvlieka ohnivý satén na kožu jagavú, čo drzo oči slepí a pery idú v závod s omeškaným taktom, ktorý nikdy nedolapí rútiaci sa vlak.
Cifrované šaty ladne plápolajú v žltej stoke zhrdzavených činov zajtrajších dní.
Dávno zabudla byť rovná a čistá ako detská myseľ v očiach dospelého.
Istým krokom deň čo deň kráča ako generál k vysnívanej sieni slávy v klame zdarného dneška.
Neochvejnou energiou opitá duša, tancujúca na okázalom piedestály slávy a večného obdivu, skúša našu bdelosť.
Díva sa na nás z výšky láskavým pohľadom s blištiacim sa úsmevom krehkej krásky, čo roztápa dôverčivé srdcia i nebesķú krajinu.
Vrúcnosť, štedrosť a milota sú jej ľúbivé denné šaty, v noci ťažký tmavozamatový plášť osamelosti oblieka.
Spoľahnutie bez záruky býva, bo jej srdcu hrejivý zlatý kabátec istoty a krištáľového citu už mesiace chýba.
Slávna stálica sa doň však zas musí odieť sama, miesto chladných prepychových šiat obdivu a poklony - falošnej zástery ľadového srdca.
Komentáre
Prehľad komentárov
Zatiaľ nebol vložený žiadny komentár.