SKRYTÁ DUŠA
1. 7. 2024
Sleduj ju, krehkú, ticho hostiť pelotón času a nosiť tucty šiat, do ktorých ju odievaš ako púpavové klbko koruny stromov, čo mesiac nechal napospas tmavým myšlienkam.
Kŕm ju ako dieťa sýti otázniky dúhovými odtieňmi a skladá si maľovaný svet do reporela.
Ponor ju do koloritu farieb, nech sa nikdy necíti chudobná, zatiaľ čo telo a myseľ mámia slasti života ako krvavé lupene maku zaľúbené vtáča.
Pozvi ju na prechádzku, ako hravé oči psíčaťa, čo vyvážia starosti v ľahkosť pierka, ktoré nežne šteklí zmysly.
Nehanbi sa poprosiť ju o odpustenie, keď ťa zvábia krivkajúce inotaje života, v aké si slepo veril, jak v spravodlivosť v zlatom rúchu.
Pohlaď ju tak často, ako môžeš, nech sa viac necíti sama - opustená továreň na sny, čo dnes nedostala šancu zatancovať si v oblakoch.
Zahlaď sa do hĺbky jej studní, ktoré nikdy neutopia pravdu v tebe, i keby si si to želal a smelo sa opýtaj, ako sa dnes má.
Daj jej plece, keď bude plakať, jak srdce starého zvona, čo má všetko za sebou a odoberá sa na večnú púť.
Sľub jej priateľstvo na život a na smrť, nech odmení ťa krásou a ľahkosťou pozemského bytia.
Nedovoľ jej smútiť ako ťažké tóny zaprášeného piána tiahnuce spod krištáľových lustrov sál, čo naň roky hľadeli cez plece ako na podradného hosťa. Veď je tvoja!
Buď jej spovedník, poslucháč, láskavé oko, teplá dlaň, ochranný plášť, bezpečný prístav, nie kat. Buď jej dobrý kamarát!
Veď je tvoja - skrytá duša.
Komentáre
Prehľad komentárov
Zatiaľ nebol vložený žiadny komentár.