ROSA
1. 7. 2024
Keď sa slnečný vietor sladko kolíše na vtáčom speve, pôvabná ospalá pani letmo prebúdza smelé túžby živých duší.
Lapá do krehkých lúčov hviezdy srieňové sny včerajška a spriada okaté šaty sťa dúhový hodváb na zelenom koberci.
Nádhera dlho nevídaná, pokojne a hrdo zrkadlí sa v čistej deve, čo čerí obrazy dokonalé, akými len maliarka zem očarúvať vie naše zmysly.
Postoj, vtáča, neleť vdiaľ! Tu si domov v tichom spánku perín, verný posol krásna, zanechal.
Vitaj a krehký bozk našim snom zas za svitu daj, veď cíti tvoju vernosť každý kút i vzdialený kraj!
Nech nesie sa dolinou, pastvinou i hájom, prelietavý pocit šťastia, čo na konároch mocných rytierov mení sa v puk života a lieči ustatú myseľ blúdiacu v starostiach všedných dní.
Komentáre
Prehľad komentárov
Zatiaľ nebol vložený žiadny komentár.